Wie kent niet het muffe, onbehaaglijke en ongezonde binnenklimaat dat wordt veroorzaakt door vochtige muren in gebouwen?
Afbrokkelend pleisterwerk, zoutuitbloeiïngen, afbladderende verflagen en schimmelvorming zijn veelal de gevolgen van een jarenlang proces van opstijgend vocht in de muren. De getroffen gebouwen worden op termijn zo goed als onbewoonbaar of onbruikbaar.
Het is absoluut verkeerd om deze vormen van schade enkel met een nieuw laagje pleister en wat verf 'cosmetisch' te behandelen, want dan blijft men opgezadeld met een ongezond woonklimaat, hogere energiekosten en een hoop andere nadelen. Dit schadebeeld vraagt om een ingrijpende sanering, teneinde het volledige verval van het gebouw te voorkomen.
Het is een vaststaand feit dat de meeste oude gebouwen aangetast zijn door vocht, in één of andere vorm. Het behandelen van vochtproblemen is een absolute prioriteit, gezien zij de oorzaak zijn van de bouwfysische aftakeling van het gebouw, van een verminderd comfort en veelal van gezondheids-problemen van diverse aard.
Uit statistieken van het WTCB (Wetenschappelijk en Technisch Centrum voor het Bouwbedrijf) blijkt dat minstens 31 % van de probleemgevallen bij gebouwen te maken hebben met vocht. Wanneer men enkel de oude gebouwen beschouwt, verhoogt dit percentage tot om en bij de 70 %. Bij de oorzaken van vochtproblemen in oude gebouwen vormt optrekkend vocht onmiskenbaar de hoofdmoot, zeker omdat de gebouwen destijds zonder horizontaal vochtscherm werden opgetrokken.
Bouwmaterialen die in contact staan met vochtige grond of water, nemen vocht en zouten op door capillariteit. De opgenomen hoeveelheid vocht hangt samen met de porositeit van het materiaal, de poriënverdeling en de drogingsmogelijkheden aan de oppervlakken. Maar altijd zijn er zouten aanwezig, in mindere of meerder mate, en de zouten zorgen voor de schade!
Het verschijnsel manifesteert zich bij traditioneel metselwerk dat in rechtstreeks contact staat met de grond, maar ook bij breuksteenmetselwerk of muren uit weinig poreus materiaal, zoals graniet. In het laatste geval migreert het vocht hoofdzakelijk via de voegen.
In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt staat er geen maximumhoogte op optrekkend vocht. Vocht kan zelfs in muren optrekken tot hoogtes van 2 m en meer, zeker bij dikke muren of wanneer de verdamping wordt geremd door één- of tweezijdige afdichting van de muren. De hoogte van het optrekkend vocht staat ook rechtstreeks in verhouding tot de dikte van de muur: hoe dikker de muur, hoe hoger het vocht kan optrekken.
De aanwezigheid van bitumen, lambriseringen, compacte cementpleisters of waterdichte folies in lood of aluminium verraad dikwijls een probleem van optrekkend vocht.
Het behandelen van muren tegen optrekkend vocht gebeurt best bij de aanvang van de renovatiewerken, gezien men rekening moet houden met een vrij lange droogtijd, afhankelijk van de muurdikte, het bouwmateriaal en de externe omstandigheden.
Wanneer een behandeling tegen optrekkend vocht niet tijdig gebeurt, kan dit op belangrijke wijze afbreuk doen aan de duurzaamheid van andere renovatiewerken, zoals bv de afwerking, en dit hoofdzakelijk ten gevolge van de migratie van zouten naar de muuroppervlakte. Deze zouten zijn de belangrijkste oorzaak van schade, zowel vóór als ná de behandeling tegen optrekkend vocht. Hoge zoutconcentraties, voornamelijk nitraten en chloriden, verhinderen het optimaal uitdrogen van de muren omwille van hun hygroscopische eigenschappen. Aangetast pleisterwerk en aangetaste voegen dienen dus zeker verwijderd te worden, gezien er geen doeltreffende en economische technieken bestaan om deze zouten uit het metselwerk te verwijderen.
Een grondige diagnose van de toestand van het oude gebouw blijft evenwel een noodzaak, teneinde alle oorzaken van vochtschade te kunnen identificeren en lokaliseren. Deze diagnose houdt in: vochtmetingen, het nemen van monsters en analyse, en het interpreteren van de resultaten door een deskundige terzake.
Er bestaan verschillende technieken om muren tegen optrekkend vocht te behandelen. Alle hebben ze hun voor- en nadelen, sommige zijn ronduit af te raden. Vroeger waren de meest toegepaste behandelingsmethoden tegen optrekkend vocht het onder druk injecteren of het via zwaartekrachtdiffusie aanbrengen van waterafstotende chemische producten in de muur.
Hoewel deze methodes efficiënt bleken, is het algemeen bekend dat ze ook tal van nadelen hebben.
Zo moeten, samen met het actief middel, grote hoeveelheden dragende vloeistof (bv. solventen zoals white spirit of methanol) in de muur aangebracht worden, wat op de droogtijd van de muur aanzienlijk verlengt. Bij volledig verzadigde muren is het vaak zo goed als onmogelijk om bijkomende vloeistof in de muur onder druk te injecteren, laat staan te laten lopen onder zwaartekracht zoals bij de bekermethode!
Dit laatste procédé is bovendien traag, duur, ongezond en de kans op fouten en productverlies is enorm groot.
Maar... er zijn uitstekende alternatieven: DRYROD en DRYZONE
1. het capillair opstijgen van water in de muur stoppen door het vormen van een chemische vochtwerende laag met DRYZONE of DRYROD.
2. het verwijderen van vochtige en zoutbelaste pleisters en het aanbrengen van REPLA als basis voor de nieuwe muurafwerking. Dit zal de doorgang van restvocht en hygroscopische zouten naar het muuroppervlak verhinderen.
Drie Sleutelsstraat 74
B-9300 Aalst, Belgium
U kan Dryrod aankopen via onze webshop.
Uw bestelling wordt geleverd door Bpost.
